De afgelopen weken heb ik geleerd dat een subjectieve waarneming niet overal even goed voor werkt. Bij een ethogram en protocol moet je juist heel objectief observeren om te kijken welk gedrag een dier vertoond. Maar ik heb ook gemerkt dat een subjectieve waarneming je soms iets verder kan brengen, want als je al weet waar een opdracht over gaat kan je soms sneller al conclussies trekken omdat je hebt geleerd hoe het vaker gaat dus je hebt er al een mening over opgebouwt. Bij scheikunde vond ik het fijner dat ik meer wist over de opdracht dan dat ik heel objectief moest kijken naar wat er gebeurde want als ik een subjectieve waarneming er over had was ik sneller tot de conclussie gekomen. Die manier hoe je naar dingen kijkt kan je dus op hele andere plekker brengen. Wanneer jij een objectief verslag schrijft over de kerncentrale in fukushima bijvoorbeeld zorgt ervoor dat je meer te weten komt over een kerncentrale en over wat daar is gebeurd, terwijl als je daar een mening over geeft leer je er veel minder van maar denk je wel meer na over wat je er over denkt en wat je ervan vind.